Γεφύρι Κουτσουμπλή (Επταχωρίου)
Μιας που πιάσαμε τα παραδοσιακά γεφύρια τον τελευταίο καιρό στη σελίδα μας, θα παρουσιάσουμε σήμερα το τελευταίο γεφύρι γι’ αυτήν την περίοδο και από τον Σεπτέμβρη θα δούμε πόσα ακόμα μικρά και μεγάλα πέτρινα αριστουργήματα είναι διάσπαρτα και ξεχασμένα σε διάφορες τοποθεσίες της περιοχής μας...
Μετά λοιπόν από μία κουραστική ημέρα που περιελάμβανε αρκετό περπάτημα σε παρακείμενη περιοχή, το γεφύρι του Κουτσουμπλή ήταν εκεί ακριβώς όπου έπρεπε… Πάνω στο δρόμο μας και λίγα μόλις μέτρα από το σημείο στο οποίο σταθμεύσαμε το αυτοκίνητό μας! Το γεφύρι βρίσκεται νοτιοδυτικά του Επταχωρίου Καστοριάς, πολύ κοντά στην εθνική οδό Κοζάνης - Ιωαννίνων και σφηνώνεται κάπου στο Ζουζουλιώτικο ρέμα, ενώνοντας τον Σμόλικα με το Βόιο. Είναι ένα από τα καλύτερα διατηρημένα γεφύρια της Δυτικής Μακεδονίας και από τις πρώτες κιόλας εικόνες, διαπιστώσαμε ότι έχει αναστηλωθεί και ενισχυθεί κατά το πρόσφατο σχετικά παρελθόν με έναν τρόπο ορθό και διακριτικό, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό, αν αναλογιστούμε την σπουδαιότητα αυτών των θαυμαστών έργων...
Πρόκειται για ένα γεφύρι μόνοτοξο με συνολικό μήκος που ξεπερνάει τα τριάντα μέτρα, πλάτος που φτάνει στα δυόμιση και το ύψος του αγγίζει τα οκτώ μέτρα. Πρέπει να χτίστηκε στα τέλη του 18ου ή στις αρχές του 19ου αιώνα, οπότε έχει συμπληρώσει περίπου διακόσια χρόνια ζωής. Η μικρή ιστορική έρευνα που κάναμε δεν μας έδωσε πολλά αποτελέσματα, μπορούμε όμως να υποθέσουμε πως το γεφύρι πιθανόν να οφείλει την ονομασία του σε κάποιον αρχιμάστορα ή σε αυτόν που χρηματοδότησε την ανέγερσή του.
Πολύ εύκολα διακρίνει κάποιος το "κλειδί" του γεφυριού από την ανάγλυφη ημισφαιρική προεξοχή. Την μεσαία δηλαδή και ψηλότερη πέτρα της καμάρας του, που η τοποθέτησή της, ουσιαστικά σήμαινε το τέλος των εργασιών και έδινε το σύνθημα για γλέντι στο οποίο συμμετείχαν κάτοικοι από τους κοντινούς οικισμούς...
Στόχος των μαστόρων σίγουρα δεν ήταν να εντυπωσιάσουν με την κατασκευή του γεφυριού αλλά να λύσουν πρακτικά ζητήματα της καθημερινής ζωής των κατοίκων. Παρόλα αυτά, τα γεφύρια που σώζονται μέχρι και σήμερα καταφέρνουν και μας «μαγεύουν» με την τεχνοτροπία και την αισθητική τους! Ας μην ξεχνάμε ότι οι ικανότητες των μαστόρων εκείνης της εποχής και η φήμη τους είχανε ξεπεράσει τα όρια της πατρίδας μας.
Όπως συνηθίζουμε να λέμε στη σελίδα μας, το κάθε γεφύρι είναι κι ένα ταξίδι στο χρόνο! Οι άψυχες πέτρες ζωντανεύουν και σου φέρνουν στο μυαλό εικόνες από εποχές μακρινές. Εικόνες γκρίζες από μία καθημερινότητα δύσκολη και σκληρή αλλά και πολύχρωμες καθώς τα γεφύρια ήταν σημεία αναφοράς για κάθε περιοχή. Σε πείσμα των καιρών λοιπόν, πολλά γεφύρια στέκουν ακόμα όρθια για να μας θυμίζουν ότι κάποτε οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν πιο ενωμένοι τα προβλήματά τους και είχαν ως βασικό συστατικό της ζωής τους, την απλότητα…
Εξόρμησαν – Συνεργάστηκαν: Toulias, Nio, Garavelas, Αχιλλέας.