Φαίνεται ότι είναι της μοίρας μας γραφτό, κάθε φορά που βγαίνουμε από μία σπηλιά, να είμαστε λασπωμένοι, βρεγμένοι, με σκισμένα ρούχα και γαρνιρισμένοι με σκατουλάκια νυχτερίδας...
Σε αυτή τη χώρα που μας έλαχε να ζούμε, μερικές φορές, για να πεις ότι κάνεις κάποια βήματα (ακόμα κι όταν γίνονται προς τα πίσω), χρειάζεται να φοράς τον μανδύα κάποιου επίσημου φορέα ή κάποιου συλλόγου, για να έχεις, θεωρητικά τουλάχιστον, μία κάποια υπόσταση. Οι άνθρωποι μοιάζουν να μην υφίστανται ως φυσικά όντα αλλά υπάρχουν μόνον ως νομικά πρόσωπα, με την ευθυνοφοβία και την γραφειοκρατία του συστήματος, να μην αφήνουν την ιδιωτική πρωτοβουλία να προσφέρει.
Και μοιάζει παράδοξο, όταν αυτή η προσφορά είναι ανιδιοτελής...
Πριν από έναν μήνα περίπου, «εξορμήσαμε» στον δήμο της Καστοριάς, στον οποίο ανήκει η σπηλιά του δράκου, με σκοπό να καταφέρουμε να εξασφαλίσουμε πρωτογενές οπτικό υλικό, για τους χρήστες του διαδικτύου που ψάχνοντας πληροφορίες στις μηχανές αναζήτησης, περνάνε «αναγκαστικά» και από τη σελίδα μας, καθώς εμφανίζεται στις πρώτες θέσεις των αποτελεσμάτων (αν κάνετε μία αναζήτηση με τη φράση "η σπηλιά του δράκου" θα καταλάβετε τι εννοώ, παρόλο που ουσιαστικά ουδέποτε ασχοληθήκαμε με τον δράκο και τη σπηλιά του).
Το αν θα βγάζαμε εμείς οι ίδιοι φωτογραφίες ή αν θα ήταν τραβηγμένες από το χέρι κάποιου αγνώστου φωτογράφου, λίγο μας ενδιέφερε.
Η απάντηση που πήραμε αρχικά, άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο να μπαίναμε μέσα στο σπήλαιο, παρόλο που δεν έχει πάρει ακόμα άδεια λειτουργίας από το αρμόδιο υπουργείο (το έργο της αξιοποίησης όμως, έχει ολοκληρωθεί εδώ και καιρό).
Όταν πήραμε την οριστική και συνάμα λογική απάντηση ότι, δεν γίνεται να μπούμε μέσα στη σπηλιά μέχρι να ανοίξει επισήμως και για όλους (δεν ήταν κάτι που μας ξένισε, δεν ήταν το καθαυτό ζητούμενο και ήταν κάτι αναμενόμενο), πιστέψαμε ότι τουλάχιστον, θα ετηρείτο η υπόσχεση των «αρμοδίων» και θα μας έδιναν κάποιες φωτογραφίες για να τις αναρτήσουμε στη σελίδα μας, ώστε να προβάλλουμε κι εμείς με τις δικές μας δυνάμεις, το σημαντικότερο ίσως φυσικό αξιοθέατο που θα διεθέτει σε λίγο καιρό ο νομός μας.
Όσο είδατε εσείς αυτές τις φωτογραφίες άλλο τόσο τις είδαμε κι εμείς!
(εγγυημένα πάντως, κανείς από μας, δεν κατούρησε στο πηγάδι της σπηλιάς, από το οποίο πίνει νερό ο δράκος...)
Το σπήλαιο του δράκου είναι ήδη πόλος έλξης για τους διαδικτυακούς τουρίστες της Καστοριάς και σύντομα θα γίνει και για τους υπολοίπους που σκέφτονται να περάσουν από την περιοχή μας (θα μπει στη λίστα με τα περίπου 15 επισκέψιμα σπήλαια της Ελλάδος και είναι ίσως το ομορφότερο).
Η φιλοσοφία της Cyberότσαρκας, από το ξεκίνημά της, ήταν και είναι, να φέρει στο φως, κυρίως τις άγνωστες τοποθεσίες του τόπου μας κι όχι τις πολυσύχναστες και πολυδιαφημισμένες. Μέρη ξεχωριστά και αξιόλογα, που βρίσκονται κάτω από τη μύτη μας και λίγοι τα γνωρίζουν. Επομένως, ευθύς εξαρχής, μία «εξόρμηση» στη σπηλιά του δράκου δεν ήταν στα πλάνα μας, καθώς την γνωρίζουμε όλοι, αν και δεν την έχουμε δει ακόμα (πλην κάποιων πρωτοδεύτερων εξαδέλφων, μπατζανάκηδων και κουμπάρων των κλειδοκρατόρων και κάποιων μεγάλων μέσων ενημέρωσης που πληρώθηκαν για να διαφημίσουν το φυσικό αυτό αξιοθέατο).
Αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο ιστότοπος
www.cyberotsarka.gr, βρίσκεται στη δεύτερη θέση στους δείκτες επισκεψιμότητας των ιστοτόπων, που έχουν έδρα και αντικείμενο, στη Δυτική Μακεδονία (πίσω από αυτόν του
Ράδιο Άργος 97,4 που βρίσκεται στην πρώτη και που κι αυτός, δικός μας είναι).
Στα επίσημα στατιστικά στοιχεία που διαθέτουμε για την σελίδα μας, η φράση "η σπηλιά του δράκου", φέρνει αρκετό κόσμο στο διαδικτυακό σπίτι μας αλλά δυστυχώς εμείς, ως κακοί οικοδεσπότες, δεν έχουμε να τους προσφέρουμε ουσιαστικά τίποτα. Οπότε, αποφασίσαμε κάποια στιγμή, ότι πρέπει να πάμε κάτι να πάρουμε για να κερνάμε, έστω ένα λουκουμάκι... Βρήκαμε όμως το ζαχαροπλαστείο κλειστό!
Αυτός ήταν και ο μοναδικός λόγος που σκεφθήκαμε να αφιερώσουμε χώρο για να δείξουμε κάποιες εικόνες από το σπήλαιο της Καστοριάς. Μπορεί να μην καταφέραμε να εξασφαλίσουμε οπτικό υλικό με τον πιο καθαρό τρόπο (και μεταφορικά και κυριολεκτικά) που ήταν και ο αρχικός μας στόχος, όμως μέσα στις επόμενες ημέρες, θα αναρτηθεί στην κεντρική σελίδα ένα μικρό αφιέρωμα στη σπηλιά του δράκου.
Όταν δεν πάει η Cyberότσαρκα στη σπηλιά, πάει η σπηλιά στη Cyberότσαρκα...
ΥΓ1. Δεν είναι όμως μόνον η σπηλιά του δράκου που τραβάει κόσμο στην Καστοριά. Θα προσπαθήσουμε σύντομα, να αφιερώσουμε χώρο και για τον Λιμναίο Οικισμό του Δισπηλιού (φωτογραφίες μπορείτε να βρείτε
εδώ)
Για το μουσείο παλαιοντολογίας στο Νόστιμο, πατήστε
εδώ.
ΥΓ2. Είναι άγνωστο πότε ακριβώς θα πραγματοποιηθεί το επίσημο cave opening.
Το σπήλαιο του δράκου είναι έτοιμο εδώ και μήνες για να δεχτεί κόσμο αλλά φαίνεται ότι οι ευρωεκλογές έδωσαν προτεραιότητα στα κινηματογραφικά εγκαίνια άλλων μεγαλύτερων έργων...
ΥΓ3. Για να γίνει επισκέψιμο το σπήλαιο του δράκου, προφανώς υπέστη κάποιες μικρές αλλοιώσεις, που άλλαξαν την αρχική μορφή του αλλά ας μην ξεχνάμε ότι θα βοηθήσει σε σημαντικό βαθμό την οικονομία της περιοχής μας, που εδώ και χρόνια μαραζώνει...
ΥΓ4. Ο τεμπέλης δράκος...
Ενας τεμπέλης δράκος σε σκοτεινή σπηλιά,
κοιμόταν όλη μέρα, σε περσικά χαλιά
κι έβγαινε στην κοιλάδα, μονάχα για φαΐ,
εξηνταπέντε βόδια τα τρωγε στη στιγμή.
Και για να ξεδιψάσει σερνόταν στο βουνό,
έπινε δέκα λίμνες και έναν ποταμό
κι ερχόντουσαν ιππότες και μπαίναν στη σπηλιά,
το δράκο να σκοτώσουν με όπλα και σπαθιά.
Γι’ αυτό έτσι ξαπλωμένος πετούσε τις φωτιές,
ν’ ανάψουνε τα ξύλα και να ψηθεί ο καφές.
Εστρωνε το τραπέζι, άναβε τα κεριά
κι έλεγε παραμύθια για δράκους και θεριά...
Στίχοι: Γιώργος Χατζηπιερής
Αφιερωμένο... (ξέρουν αυτοί!)
ΥΓ5. Κλείνοντας, την μεγάλη και λίγο ασύνδετη αυτή δημοσίευση, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους φίλους, που είτε γραπτώς, είτε τηλεφωνικώς, είτε με την παρουσία τους στις εξορμήσεις μας, μας δίνουν ώθηση να μοιραστούμε μαζί τους, ακόμα περισσότερα μυστικά της περιοχής μας.
Και οφείλω να ευχαριστήσω ξεχωριστά, τον επώνυμο κύριο, ο οποίος ζει μόνιμα στο εξωτερικό, και σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε μαζί μας, δάκρυσε καθώς μας μιλούσε για το χωριό του, του οποίου εικόνες είδε στη σελίδα μας, έπειτα από πολλά πολλά χρόνια.
Η σελίδα υπάρχει γι’ αυτούς και για όλους εμάς που αγαπάμε αυτόν τον τόπο και θέλουμε να τον γνωρίσουμε...
Και σε αυτούς ανήκει!
Σε όποιον δεν αρέσουμε, η έξοδος είναι από κει
--->
(Είναι και της μόδας τελευταία στο διαδίκτυο...)