garavelas έγραψε:
ΥΓ1. Επόμενη Τρίτη και 13, τον Οκτώβριο του 2009. Ως τότε υπομονή!
Τρίτη και 13 Οκτωβρίου 2009 λοιπόν σήμερα... Χι χι χι !
Ρε πως περνάει ο καιρός...
Ήταν άραγε η σημερινή μέρα, όσο τυχερή ήταν η τελευταία γρουσούζικη Τρίτη και 13, πριν από 9 μήνες;
Για να δούμε...
Ξυπνάω λοιπόν που λέτε σήμερα το πρωί γύρω στις οχτώ, και η πρώτη μου σκέψη (με την τσίμπλα ακόμα στο μάτι και τα βλέφαρα να ζυγίζουν οκάδες), ήταν να σηκωθώ από το κρεβάτι μου και να ανεβάσω τα ρολά.
Πράγματι, σηκώθηκα, και όταν άρχισα να τραβάω το μαραφέτι εκείνο που τα ανεβάζει, με περίμενε μία μεγάλη έκπληξη...
Ω, του θαύματος! Είχε ξημερώσει...
Τέτοια τύχη ούτε στον καλύτερό μου φίλο. Απ’ τα αποδυτήρια που λένε και οι ποδοσφαιρόφιλοι...
Η καλή μέρα απ’ το πρωί φαίνεται, σκέφτηκα, κι όπως δείχνουν τα πράγματα, σήμερα μάλλον θα είναι μία τέτοια.
Έφτασα σχεδόν έρποντας, γεμάτος νύστα και χαρά, μέχρι την κουζίνα και βλέπω μπροστά μου ό,τι ακριβώς θα χρειαζόμουνα για να φτιάξω ένα ζεστό καφεδάκι για να ξυπνήσει λίγο και το μυαλό μου.
Ήπια λοιπόν τον καφέ και ντύθηκα για να πάω στη δουλειά μου...
Κάνε φάση λέω, φτάνοντας στην εξώπορτα του σπιτιού μου, να την ανοίξω, και να αντικρίσω κανά αυτοκίνητο να με περιμένει απ’ όξω... Έχει και ψύχρα σήμερα!
Ε, δεν θα το πιστέψετε...
Ένα ασημί αυτοκίνητο ήταν παρκαρισμένο μπροστά στην αυλή μου, και τα κλειδιά του, έτυχε να βρίσκονται στην αριστερή* τσέπη του παντελονιού μου.
Πωπω! Τι τύχη είναι Θεέ μου, αυτή σήμερα; Αναρωτήθηκα...
Θα βάλω τα κλάματα!
Στη δουλειά όλα πήγαν ελβετικό ρολόι, σε σημείο που άρχισα να προβληματίζομαι με την καλή μου τύχη....
Όταν το μεσημέρι επέστρεψα από τις εργασίες μου, ένα πιάτο φαΐ, το αγαπημένο μου, με περίμενε στο τραπέζι και πραγματικά εκείνη τη στιγμή, ένοιωσα ότι η τύχη μου εκτοξεύτηκε...
Αφού έφαγα τον άμπακο** , ευχαρίστησα την καλή κυρία που φρόντισε να σωπάσουν οι άναρθες στριγγλιές που έβγαζαν τα εντεράκια μου, είπαμε μερικές γλυκές κουβέντες και με τους υπολοίπους συνδαιτημόνες και πήρα την άγουσα για τα ιδιαίτερα.
Φτάνοντας στο δωμάτιό μου, με περίμενε μία ακόμα έκπληξη...
Το κρεβάτι μου!
Χουζουρευτό, στρωμμένο και λιγουρευτό, έτοιμο να με δεχτεί στην ζεστή αγκαλιά του.
Ένοιωσα ευτυχισμένος σε τέτοιο βαθμό που νόμισα ότι θα πνιγώ απ’ την ευφορία***, δευτερόλεπτα πριν ξεραθώ στη θαλπωρή του Μορφέα.
Κανά δίωρο μετά, όταν και αναστήθηκα, σκέφτηκα να πάρω κανά τηλέφωνο να δω τι γίνεται και στον υπόλοιπο κόσμο.
Εννοείται ότι με τέτοια κωλοφαρδία που με ακολουθούσε σε κάθε μου βήμα από το πρωί, βρήκα τηλεφωνική συσκυεή στο πρώτο μέρος που κοίταξα κι όταν πληκτρολόγησα εννιά τυχαίους αριθμούς, το σήκωσε ένας φίλος μου, που μου εκμυστηρεύτηκε ότι ένοιωσε πολύ τυχερός που βλέποντας κι αυτός με τη σειρά του εννιά διαφορετικά νούμερα, στο δικό του τηλέφωνο, το σήκωσε κι άκουσε τη φωνή μου.
Συναντηθήκαμε λοιπόν λίγο αργότερα, με αυτόν τον φίλο μου (έτυχε να έρθουν κι άλλοι δύο μετά), σε μία καφετέρια που εντελώς τυχαία εντοπίσαμε κοντά στα σπίτια μας. Συζητήσαμε, σχολιάσαμε, θάψαμε, γελάσαμε κι όταν επέστρεψα στη βάση μου, με ιδιαίτερη συγκίνηση, διαπίστωσα, ότι πάνω στο γραφείο μου, υπήρχε ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής που μου έδωσε τη δυνατότητα να περιηγηθώ στο διαδίκτυο.
Άνοιξα λοιπόν τον υπολογιστή, συνδέθηκα στο διαδίκτυο κι έτσι έφτασα ως εδώ...
Κι επειδή ίσως θ’ άρχισες να αναρωτιέσαι αγαπητέ μου φίλε και αναγνώστη, τι μ’ έπιασε σήμερα (μέρα που είναι...) κι άρχισα τις φλυαρίες, σκέψου πόσο τυχερός είσαι, που έχεις κάποια από αυτά τα καθημερινά «ασήμαντα» πραγματάκια να γεμίζουν τη ζωή σου, και που δεν τα εκτιμάς στο βαθμό που τους πρέπει, όπως κι εγώ άλλωστε!
Τα νεύρα μου!!!
Καληνύχτααααααααααααα...
ΥΓ1. Το spamming είναι αναφαίρετο δικαίωμα!
ΥΓ2. Επόμενη Τρίτη και 13, τον Απρίλιο του 2010. Ως τότε τι άλλο; Υπομονή!
ΥΓ3. Ξυπνάτε... Ξημέρωσε!
* Δηλαδή, αν ήταν στη δεξιά τσέπη, θα υπήρχε καμιά διαφορά;
** Ο άμπακος κάποτε, πρέπει να ήταν κάτι σαν τον μαυροπίνακα. Σήμερα σημαίνει too much!
*** Ευφορία: Καμία σχέση με την Εφορία! Η μέρα με τη νύχτα...