Για την ελληνική παράδοση η Τρίτη θεωρείται γρουσούζικη μέρα.
Όταν μάλιστα συνδυαστεί και με τον αριθμό 13 είναι... άστα να πάνε!


Από που όμως προέρχονται όλες αυτές οι προκαταλήψεις;

Ήταν Τρίτη 29 Μαΐου όταν η Πόλις Εάλω... κι έκτοτε ο ελληνικός λαός προκειμένου να μην ξεχάσει, "εθέσπισε" την Τρίτη ως γρουσούζικη μέρα (η δυσοίωνη Παρασκευή είναι εισαγόμενο προϊόν).
Υπήρχαν βέβαια κι άλλες μελανές Τρίτες στην ιστορία μας που θα μπορούσαν να θεωρηθούν γρουσούζικες αλλά εκείνη η Τρίτη του Μάη του 1453 μας βόλεψε περισσότερο κι έτσι έμεινε στην ιστορία.

Όσον αφορά τον αριθμό 13...
Δώδεκα ήταν οι θεοί του Ολύμπου, δώδεκα οι άθλοι του Ηρακλή, δώδεκα οι μήνες του χρόνου. Αργότερα, δώδεκα ήταν οι μαθητές του Χριστού, δώδεκα τα ευαγγέλια και πάει λέγοντας...
Επομένως ο αριθμός 12 ήταν σημαντικός από την αρχαιότητα και είχε τη βάση του στο δωδεκαδικό σύστημα που για κάποιους εθεωρείτο τέλειο.
Το 13 που άνοιγε έναν νέο κύκλο ήταν κάτι σαν το μαύρο πρόβατο της παρέας αφού έσπαγε την αρμονία της δωδεκάδας. Με αυτή όμως τη λογική, το ίδιο θα έπρεπε να ισχύει και για το 14, το 15 αλλά και για τα υπόλοιπα πρόβατα, του επόμενου κοπαδιού.
Άρα, "λογικό κι αναμενόμενο" που οι συνδαιτυμόνες στον Μυστικό Δείπνο ήταν συνολικά δεκατρείς, που το 13ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης αναφέρεται στον Αντίχριστο και που στις ξενόφερτες κάρτες ταρώ, ο αριθμός 13 αντιστοιχεί στο θάνατο (κι εδώ υπάρχει πληθώρα αναποδιών).


Που πήγε η Τρίτη 13-01-09;


Την Τρίτη 13 του μήνα λοιπόν, ο λαός μας την έχει συνδέσει με προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες που η εγκυρότητά τους ελάχιστα ίσως ενδιαφέρει καθώς είναι κι αυτές κομμάτι της λαογραφίας μας. Μεταφέρονται από γενιά σε γενιά για αιώνες, όμως σήμερα οι περισσότεροι απλώς χαμογελάνε όταν διαπιστώνουν ότι είναι Τρίτη και 13.

Σε ότι έχει να κάνει με την παρέα της Cyberότσαρκας, η Τρίτη και 13 μάλλον θα πρέπει να θεωρείται τυχερή μέρα καθώς στις 13/01/2009 (ημέρα φυσικά Τρίτη), η πρόχειρη εξόρμηση προς ανεύρεση ενός μόνο καταρράκτη, μας οδήγησε τελικά σε έξι...
Μ’ ένα σμπάρο, έξι τρυγόνια δηλαδή!
Ήταν ένα από τα πιο αναπάντεχα και όμορφα απογεύματα που έχουμε περάσει παρέα με τα υπόλοιπα παιδιά...


Επιμύθιο: Τρίτη και 13... τυχερή μέρα!

ΥΓ1. Επόμενη Τρίτη και 13, τον Οκτώβριο του 2009. Ως τότε υπομονή!
ΥΓ2. Μήπως να καταργούσαμε τον 13ο μισθό;

garavelas έγραψε:

Τρίτη και 13 Οκτωβρίου 2009 λοιπόν σήμερα... Χι χι χι !
Ρε πως περνάει ο καιρός...
Ήταν άραγε η σημερινή μέρα, όσο τυχερή ήταν η τελευταία γρουσούζικη Τρίτη και 13, πριν από 9 μήνες;
Για να δούμε...


Ξυπνάω λοιπόν που λέτε σήμερα το πρωί γύρω στις οχτώ, και η πρώτη μου σκέψη (με την τσίμπλα ακόμα στο μάτι και τα βλέφαρα να ζυγίζουν οκάδες), ήταν να σηκωθώ από το κρεβάτι μου και να ανεβάσω τα ρολά.
Πράγματι, σηκώθηκα, και όταν άρχισα να τραβάω το μαραφέτι εκείνο που τα ανεβάζει, με περίμενε μία μεγάλη έκπληξη...
Ω, του θαύματος! Είχε ξημερώσει...
Τέτοια τύχη ούτε στον καλύτερό μου φίλο. Απ’ τα αποδυτήρια που λένε και οι ποδοσφαιρόφιλοι...
Η καλή μέρα απ’ το πρωί φαίνεται, σκέφτηκα, κι όπως δείχνουν τα πράγματα, σήμερα μάλλον θα είναι μία τέτοια.
Έφτασα σχεδόν έρποντας, γεμάτος νύστα και χαρά, μέχρι την κουζίνα και βλέπω μπροστά μου ό,τι ακριβώς θα χρειαζόμουνα για να φτιάξω ένα ζεστό καφεδάκι για να ξυπνήσει λίγο και το μυαλό μου.
Ήπια λοιπόν τον καφέ και ντύθηκα για να πάω στη δουλειά μου...
Κάνε φάση λέω, φτάνοντας στην εξώπορτα του σπιτιού μου, να την ανοίξω, και να αντικρίσω κανά αυτοκίνητο να με περιμένει απ’ όξω... Έχει και ψύχρα σήμερα!
Ε, δεν θα το πιστέψετε...
Ένα ασημί αυτοκίνητο ήταν παρκαρισμένο μπροστά στην αυλή μου, και τα κλειδιά του, έτυχε να βρίσκονται στην αριστερή* τσέπη του παντελονιού μου.
Πωπω! Τι τύχη είναι Θεέ μου, αυτή σήμερα; Αναρωτήθηκα...
Θα βάλω τα κλάματα!

Στη δουλειά όλα πήγαν ελβετικό ρολόι, σε σημείο που άρχισα να προβληματίζομαι με την καλή μου τύχη....
Όταν το μεσημέρι επέστρεψα από τις εργασίες μου, ένα πιάτο φαΐ, το αγαπημένο μου, με περίμενε στο τραπέζι και πραγματικά εκείνη τη στιγμή, ένοιωσα ότι η τύχη μου εκτοξεύτηκε...
Αφού έφαγα τον άμπακο** , ευχαρίστησα την καλή κυρία που φρόντισε να σωπάσουν οι άναρθες στριγγλιές που έβγαζαν τα εντεράκια μου, είπαμε μερικές γλυκές κουβέντες και με τους υπολοίπους συνδαιτημόνες και πήρα την άγουσα για τα ιδιαίτερα.

Φτάνοντας στο δωμάτιό μου, με περίμενε μία ακόμα έκπληξη...
Το κρεβάτι μου!
Χουζουρευτό, στρωμμένο και λιγουρευτό, έτοιμο να με δεχτεί στην ζεστή αγκαλιά του.
Ένοιωσα ευτυχισμένος σε τέτοιο βαθμό που νόμισα ότι θα πνιγώ απ’ την ευφορία***, δευτερόλεπτα πριν ξεραθώ στη θαλπωρή του Μορφέα.

Κανά δίωρο μετά, όταν και αναστήθηκα, σκέφτηκα να πάρω κανά τηλέφωνο να δω τι γίνεται και στον υπόλοιπο κόσμο.

Εννοείται ότι με τέτοια κωλοφαρδία που με ακολουθούσε σε κάθε μου βήμα από το πρωί, βρήκα τηλεφωνική συσκυεή στο πρώτο μέρος που κοίταξα κι όταν πληκτρολόγησα εννιά τυχαίους αριθμούς, το σήκωσε ένας φίλος μου, που μου εκμυστηρεύτηκε ότι ένοιωσε πολύ τυχερός που βλέποντας κι αυτός με τη σειρά του εννιά διαφορετικά νούμερα, στο δικό του τηλέφωνο, το σήκωσε κι άκουσε τη φωνή μου.

Συναντηθήκαμε λοιπόν λίγο αργότερα, με αυτόν τον φίλο μου (έτυχε να έρθουν κι άλλοι δύο μετά), σε μία καφετέρια που εντελώς τυχαία εντοπίσαμε κοντά στα σπίτια μας. Συζητήσαμε, σχολιάσαμε, θάψαμε, γελάσαμε κι όταν επέστρεψα στη βάση μου, με ιδιαίτερη συγκίνηση, διαπίστωσα, ότι πάνω στο γραφείο μου, υπήρχε ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής που μου έδωσε τη δυνατότητα να περιηγηθώ στο διαδίκτυο.

Άνοιξα λοιπόν τον υπολογιστή, συνδέθηκα στο διαδίκτυο κι έτσι έφτασα ως εδώ...

Κι επειδή ίσως θ’ άρχισες να αναρωτιέσαι αγαπητέ μου φίλε και αναγνώστη, τι μ’ έπιασε σήμερα (μέρα που είναι...) κι άρχισα τις φλυαρίες, σκέψου πόσο τυχερός είσαι, που έχεις κάποια από αυτά τα καθημερινά «ασήμαντα» πραγματάκια να γεμίζουν τη ζωή σου, και που δεν τα εκτιμάς στο βαθμό που τους πρέπει, όπως κι εγώ άλλωστε!

Τα νεύρα μου!!!

Καληνύχτααααααααααααα...

ΥΓ1. Το spamming είναι αναφαίρετο δικαίωμα!
ΥΓ2. Επόμενη Τρίτη και 13, τον Απρίλιο του 2010. Ως τότε τι άλλο; Υπομονή!
ΥΓ3. Ξυπνάτε... Ξημέρωσε!

* Δηλαδή, αν ήταν στη δεξιά τσέπη, θα υπήρχε καμιά διαφορά;
** Ο άμπακος κάποτε, πρέπει να ήταν κάτι σαν τον μαυροπίνακα. Σήμερα σημαίνει too much!
*** Ευφορία: Καμία σχέση με την Εφορία! Η μέρα με τη νύχτα...

Να θυμηθώ τον Απρίλιο να μην έχω ίντερνετ αν είναι να διαβάζω τόσα για να καταλήξεις εκεί.
Χεχεχε.
Λοιπόν άμα εξαιρέσεις την βραδιά στην ομάδα με τα σεμινάρια για τις πρώτες βοήθειες και την συνέχεια στην "σβούρα" μπορώ να πω ότι ήταν γκαντέμικια η μέρα.
2 από τα αμάξια που μου άρεσαν αυτές τις μέρες από το ίντερνετ πουλήθηκαν.
Είμαι λίγο πιασμένος.
Έσπασα ένα αντικείμενο στο μαγαζί.
Αυτά τα λίγα!

Aπαντώντας στο μεταμεσονύκτιο forum-chatting εγώ απλά να προσθέσω πως αυτό το τόπικ ξεκίνησε για την τύχη της cyberότσαρκας με τον εντοπισμό ενός καταρράκτη.
Σήμερα που είναι πάλι Τρίτη και 13 το site της cyberότσαρκας είδε στα στατιστικά της έναν πολύ υψηλό αριθμό επισκεπτών που έιχε μήνες να δει. Λίγη σημασία έχει απλά η Τρίτη και 13 μας έφερε πάλι, σαν cyberότσαρκα, μπροστά σε μία, έστω μικρή, ευχάριστη έκλπηξη.
Και μετά μπαίνω στο facebook και βλέπω έναν αριθμό-ρεκόρ συνεδεμένων φίλων. Και εκεί συνειδητοποιώ ότι πρόκειται για κάτι γενικότερο καθώς ο κόσμος επέστρεψε μαζικά στο ΠιΣι επειδή πιάσανε τα πρώτα πραγματικά κρυά. Στην Θεσσαλονίκη κάνει κρύο χειμερινών (για εδώ) διαστάσεων ενώ μέχρι χθες (Δευτέρα και 12) βγαίναμε για καφέ με τα κοντομάνικα.
Κάποιοι πάντως πιστεύουν στην γκαντεμιά και προσπαθούν να βρουν τρόπους για να την σπάσουν -ή απλώς αφορμές για να καταναλώσουν αλκόολ:


Για να πω την αλήθεια εγώ είχα ξεχάσει ότι σήμερα είναι Τρίτη και 13. Παρόλαυτα η γκαντεμιά μου χτύπησε την πόρτα όταν πήγα στην σχολή να παρακολουθήσω το μάθημα μου και το αμφιθέατρο ήταν τίγκα. Τζάμπα πήγα μέχρι εκεί και ακύρωσα και τον καφέ...

Έχω την αίσθηση ότι ο άμπακος είναι ένα φυτό που όταν το τρως σου προκαλεί εμετό. Καθαρτικό που ενεργοποιεί το πάνω αντί για το κάτω. Το έτρωγαν παλιότερα όταν βαρυστομάχιαζαν σε βαθμό αηδίας για να τα βγάζουν μια και καλή ώστε να μην υποφέρουν.

Με τη σειρά μου και εγώ ας μοιραστώ την εμπειρία μου μαζί σας από την τρίτη και 13.
Λοιπόν έχουμε και λέμε.
Ξυπνάω το πρωί και εγώ σαν άνθρωπος να πιω ένα φραπεδάκι να ανοίξει το μάτι και σπάω 2 ποτήρια.θα μου πείτε η τρίτη σου φταίει που είσαι μ@Λ@περδας?? έλα μου ντε..
Αλλά μιας και βρήκα σε κάποιον να τα φορτώσω γιατί όχι???
Μετά τον απολαυστικότατο καφέ που με 5 κουτάλια ζάχαρη όλως παραδόξως βγήκε μέτριος πήρα θέση στο γραφείο μου να διαβάσω αφού στις 4 είχα μάθημα.
Στρώνομαι λοιπόν στο γραφείο μου και συνειδητοποιώ ότι το βιβλίο μου είναι στο μηχανάκι κάτω από την σέλα 3 ορόφους κάτω και πίσω στην αυλή.
Παρόλα αυτά ο καλός ο μαθητής κατεβαίνει και παίρνει το βιβλίο του.
Ως εδώ όλα καλά.
Ξεκινάω μετά το διάβασμα να πάω στη σχολή μου με ηλιοφάνεια και ζέστη
Στην ώρα του μαθήματος αποφασίζει η καθηγήτρια να κάνουμε 5 ώρες χωρίς διάλειμμα για να μην κάνουμε 7 ώρες..
Κάτσε και σκέψου,5 ώρες χωρίς τσιγάρο..
Ας μην αναλύσω τα υπόλοιπα και ας μπω στο ψητό.
Σχολάσαμε επιτέλους και με το που βγαίνω από την σχολή με το τσιγάρο σε θέση μάχης τι να δω?
Γ@μ%^#*κε να βρέχει,από εκεί που το μεσημέρι γυρνούσαμε με κοντομάνικα μπλουζάκια και βερμούδες.
Ανεβαίνω στο μηχανάκι λοιπόν και σε δύο λεπτά έχω γίνει μούσκεμα μέχρι το κόκκαλο.
Κατευθυνόμενος προς το κέντρο της Θεσσαλονίκης(ο καφές υπερισχύει του κρυολογήματος)με το που περνάω το δρόμο έξω από το σπίτι μου στα επόμενα 5 μέτρα χαλάει το μηχανάκι σε βαθμό να μην κινείτε καθόλου.
Και σας ρωτάω τωρα..
Ημουν τυχερός που χάλασε 5 μέτρα από το σπίτι ή φταίει η Τρίτη και 13 που χάλασε...??
Αυτά.

Sorry ρε μάγκες που χώνομαι ανάμεσα στα πόδια σας και σπαμάρω έτσι ανερυθρίαστα, την ώρα που η σελίδα είναι κατεβασμένη κι εσείς προσπαθείτε να της κάνετε γενικό λίφτινγκ...
Είναι Τρίτη και 13 σήμερα και δεν γινόταν να μην ποστάρω κάτι εδώ μέσα.
Αν δεν ήμουν σπαζοκλαμπάνιας δεν θα ήμουν αυτό που είμαι... δηλαδή σπαζοκλαμπάνιας.
Ελπίζω μόνο να μην γρουσουζέψω τις προσπάθειές σας και επηρεάσω το τελικό αποτέλεσμα.


Επόμενη Τρίτη και 13 τον ερχόμενο Ιούλιο...
Τα λέμε τότε, πρώτα ο Θεός, μετά οι τοπογράφοι αν και ως γνωστόν έχω κάποιες μικρές αντιρρήσεις ως προς τη συγκεκριμένη σειρά...

Καλό βόλι!